In 1994 vluchtte ik vanuit mij ouderlijk huis zonder richting op zoek naar een veilige plek. Het was een lange afstand. Er was gevaar te verwachten, angst was mijn maatje en altijd bij me. Angst voor wat de weg, de dag en toekomst mij zou brengen. Veilig zijn en blijven was waar ik slechts op kon hopen.
Ter herdenking van alle slachtoffers van oorlog in Rwanda loop ik de 79 km van de walk4freedom. Deze afstand is niet eens 0,01% van de afstand dat men moest lopen op zoek naar veiligheid en vrijheid. Sommige Rwandezen hebben meer dan 5000km gelopen. Zij liepen onder zeer slecht omstandigheden, zonder eten en drinken, zonder dak boven hun hoofd en gevaar lag overal op de loer.
De weg naar vrijheid is niet zonder prijs en dat heb ik moeten ervaren. Ik heb veel familieleden , vrienden en kennissen onderweg verloren, maar ik leef! Ik ben mij daar iedere dag bewust van. Het besef dat mijn leven gespaard is, dat ik nu in een vrije land woon en een nieuwe bestaan opgebouwd heb brengt dankbaarheid. Dankbaarheid voor een land dat in het verleden ook moest vechten om vrij te zijn. Een land waar ik met plezier in woon en een land dat ik met trots mijn “THUIS” noem.
Vrijheid is om te koesteren en vrijheid is niet vanzelfsprekend. Vrijheid is voor ons allemaal, vrijheid geef je door. In Rwanda liep ik om vrij te zijn en nu loop ik omdat ik vrij ben. Ik hoop dat op 5 mei vele met mij zullen lopen. Niet omdat het moet maar omdat het kan en om onze vrijheid te vieren en te eren.
-Walk to remember
-Inzira ndende( long journey) *
* is de benaming van de weg en omstandigheden waar vluchtelingen naar Congo( rdc) hebben moeten wandelen.
One response
Wat een ongelofelijk heftig verhaal Laura. Ik wist dat je uit Ruwanda komt maar niet hoe dat vertrek er heeft uitgezien. Ik wil graag met je meelopen maar ik denk niet dat ik zo’n lange afstand volhoud. Misschien kan ik eens mee trainen om te kijken hoe ver ik kom.